-
1 twór
сущ.• воплощение• образование• порождение• произведение• создание• сотворение• сочинение• существо• творение• творчество* * *♂, Р. tworu 1. творение ň, произведение n;2. (istota żywa) создание ň, существо ň, тварь ž przest.; 3. образование ň;\twór
górski горное образование* * *м, Р tworu1) творе́ние n, произведе́ние n2) ( istota żywa) созда́ние n, существо́ n, тварь ż, przest.3) образова́ние ntwór górski — го́рное образова́ние
-
2 żywy
прил.• активный• бдительный• блестящий• бодрый• бойкий• быстрый• веселый• действенный• догадливый• живой• жизненный• жизнерадостный• ловкий• находчивый• оживленный• острый• отрывистый• поворотливый• подвижной• подвижный• проворный• радостный• резвый• резкий• светлый• скорый• смышленый• сообразительный• яркий• ясный* * *żyw|y\żywyi, \żywyszy живой;istota \żywya живое существо; \żywy chłopiec живой (подвижный) мальчик; \żywyе opowiadanie живой рассказ; \żywyе kolory яркие краски; ● \żywyа gotówka наличные (деньги); w \żywye oczy kłamać (zapierać się) бессовестно (нагло) врать (отпираться); dotknąć (poruszyć) do \żywyego задеть (затронуть) за живое; \żywyego ducha (nie ma) ни души (нет); \żywy jak iskra живой как ртуть; kląć w \żywy kamień ругаться на чём свет стоит
* * *żywi, żywszyживо́йistota żywa — живо́е существо́
żywy chłopiec — живо́й (подви́жный) ма́льчик
żywe opowiadanie — живо́й расска́з
- w żywe oczy kłamaćżywe kolory — я́ркие кра́ски
- w żywe oczy zapierać się
- dotknąć do żywego
- poruszyć do żywego
- żywego ducha
- żywego ducha nie ma
- żywy jak iskra -
3 Lebewesen
Lebewesen n istota żywa; ( Kleinstlebewesen) żyjątko
См. также в других словарях:
istota — ż IV, CMs. istotaocie; lm D. istotaot 1. «żywy organizm, osoba, stworzenie» Każda żywa istota kiedyś umrze. Kobieto! puchu marny! ty wietrzna istoto! (Mickiewicz) ◊ Istota ludzka «człowiek» ◊ Nie ma w pobliżu, nigdzie żywej istoty «nie ma nikogo … Słownik języka polskiego
żywy — żywywi, żywywszy 1. «taki, który żyje, który jest właściwy żyjącemu organizmowi; żyjący» Żywy organizm. Istota żywa. Żywe komórki. ∆ Inwentarz żywy «zwierzęta użytkowe znajdujące się w gospodarstwie rolnym» ∆ Przyroda żywa, świat żywy «zwierzęta… … Słownik języka polskiego
waga — ż III, CMs. wadze; lm D. wag 1. «przyrząd do pomiaru masy lub ciężaru ciał, działający najczęściej na zasadzie dźwigni lub odkształcenia elementu ze sprężystego materiału» Waga szalkowa, talerzowa, dźwigniowa, sprężynowa. Waga aptekarska,… … Słownik języka polskiego
człowiek — m III, DB. a, W. u a. (podniośle) człowiekecze, N. człowiekkiem; lm p. ludzie 1. «Homo sapiens, istota żywa z rodziny człowiekowatych, z rzędu naczelnych wyróżniająca się wśród innych najwyższym rozwojem psychiki i życia społecznego, jedyna… … Słownik języka polskiego
gospodarz — m II, DB. a; lm M. e, D. y ( ów) 1. «właściciel gospodarstwa wiejskiego, rolnik prowadzący gospodarstwo; w lm także: właściciel gospodarstwa wiejskiego i jego żona» Wzorowy gospodarz. Gospodarz na kilku hektarach. 2. «pan domu, osoba sprawująca… … Słownik języka polskiego
model — m I; lm M. e 1. D. u, B.=M.; lm D. i «wzór, według którego coś jest lub ma być wykonywane; przedmiot będący kopią lub wzorcem danego przedmiotu wykonany zwykle w mniejszych rozmiarach, z materiałów zastępczych; próbny egzemplarz jakiejś serii… … Słownik języka polskiego
nieożywiony — nieożywionywieni 1. «nie będący istotą żywą, nie dotyczący istot żywych; martwy» Materia, przyroda nieożywiona. 2. rzad. «pozbawiony żywości; powolny, nudny» Rozmowa była nudna i nieożywiona … Słownik języka polskiego
ofiara — ż IV, CMs. ofierze; lm D. ofiaraar 1. «darowanie, złożenie czegoś na jakiś cel; to, co się komuś daje, ofiarowuje; dar» Ofiary na biednych. Zbierać, składać ofiary. □ Niemiła księdzu ofiara, chodź cielę do obory (do domu). 2. «poświęcenie,… … Słownik języka polskiego
organizm — m IV, D. u, Ms. organizmzmie; lm M. y «twór roślinny lub zwierzęcy, którego poszczególne części i struktury tworzą zharmonizowaną pod względem funkcjonalnym całość, wykazującą wszelkie cechy życia (przemiany materii, zdolności wzrostu, rozwoju i… … Słownik języka polskiego
stworzenie — n I 1. rzecz. od stworzyć. ◊ Od stworzenia świata «od wieków, od bardzo dawna» 2. lm D. stworzenieeń «istota żywa; człowiek lub zwierzę» Biedne, niewinne, słabe stworzenie. Młode stworzenie. Dziwne z ciebie stworzenie. Lubił wszelkie stworzenia.… … Słownik języka polskiego
model — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. u; lm D. i {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} wzór do naśladowania, schemat, według którego coś ma być wykonane, zrobiony w odpowiedniej skali, charakteryzujący wygląd… … Langenscheidt Polski wyjaśnień